een verdwenen week

Vorige week is de blog niet verschenen. Hij is ergens blijven hangen in de duistere krochten van squarespace onze website-provider… Hierbij nog een poging!

Wat een paar dagen warmte kan doen.

Zuchtte ik vorige week nog dat het nog wel een paar weken zou duren voor de paksoi voldoende formaat had… Ze is na dit weekend al prachtig onder het doek vandaan gekomen! Dus kunnen we jullie een paksoi in het pakket doen en wat koriander om er een lekker Aziatisch paksoi schotel mee te maken.

Bak 2 in in maantjes gesneden rode uien, doe daar naar smaak reepjes rode peper bij. Voeg dan een scheut (vegan) oestersaus en een scheutje zoute sojasaus toe. Voeg in reepjes gesneden paksoi toe roerbak dit een paar minuten zodat de paksoi heet is maar nog wel knapperig. Serveer met geroosterde cashewnoten en fijngesneden koriander bij witte rijst of noodles.

De koriander telen we tussen andere gewassen in. Dit keer tussen de broccoli. Door verschillende groenten in 1 bed te telen geef je het bodemleven meer verschillende dingen te eten. Dat eten wordt ze namelijk gegeven door de planten die aan hun wortels suikers uitscheiden. In ruil daarvoor levert het bodemleven de planten weer voedingsstoffen zoals stikstof en andere mineralen. Vooral in een koolbed kunnen de mycorrhiza-schimmels weleens te weinig te eten hebben omdat kolen geen samenwerking met ze aan gaan. En die mycorrhiza’s zijn nu net de belangrijkste bodemorganismen die we kennen.

De veldsla is vaak al in april oogstbaar en moet ik ze eerder zeggen wat langzaam te groeien om niet te ver te zijn als in mei de pakketten beginnen. Maar dit jaar ben ik blij dat ik ze al in de tweede week in het pakket kan doen. Veldsla heeft een lekkere nootachtige, zelfs bloemige geur. Omdat deze veldsla van de vollegrond komt ipv uit de kas zoals de meeste veldsla in de supermarkt, moet je hem wel goed wassen.

De aardappelen hebben we de hele winter bewaard. Het zijn Alouettes, de meest gezonde aardappelen van het moment. Ze zijn resistent tegen een heleboel ziektes en met name phytophthora. Daarnaast is het ook een lekkere aardappel. Fijn om te bakken maar ook voor een stamppotje.

Snijbiet wordt soms ook wel eeuwige spinazie genoemd. Het komt uit dezelfde familie maar heeft niet zoals spinazie oxaalzuur in het blad, dus geen ruwe tanden… en hij smaakt ook wat meer naar biet. Ik vind het een heel fijne veelzijdige groente. Ik eet hem graag met shii-take en knoflook. Maar hij past eigenlijk in elke curry of quiche waar je anders spinazie in zou gebruiken. De stengels zijn wat harder dus die blijven lekker knapperig of doe deze net iets eerder in de pan alsjeblieft ze zacht wil hebben.

Dit volgende is een recept naar een van Ottolenghi maar dan net wat sneller. Ook met koriander voor als je nog wat over hebt.

Snijbiet met wortel en kikkererwten
• 4 eetlepels olijfolie
• 300 gram wortel, in blokjes
• 1 theelepel komijnzaad
• 300 gram snijbiet
• 250 gram gare kikkererwten
• 1 teentje knoflook
• 1 eetlepel verse munt, fijngehakt
• 1 eetlepel verse koriander, fijngehakt
• 1 eetlepel citroensap
• peper, zout
Snijd de snijbietstengel in stukjes en het blad in reepjes. Houd beide gescheiden.
Verhit de olie in een hapjespan. Bak de wortel op hoog vuur 5 minuten. Blijf roeren. Doe het komijnaad en de snijbietstengelstukjes erbij en bak nog 5 minuten. Doe de kikkererwten en het snijbietblad erbij. Pers het teentje knoflook erboven uit. Schep even om en laat op lager vuur, met het deksel op de pan en een lepel water 5 minuten smoren. Doe dan de munt, koriander en citroensap erbij. Voeg peper en zout naar smaak toe. Lekker met bulgur!

De snijbiet is van vorig jaar daardoor kunnen we hem vroeg in het jaar oogsten.

Ook de bosui is een overwinter-groente. Dit speciale winteruien ras kan goed tegen vorst. We hebben het wel afgedekt toen het -15 werd en de sneeuw heeft toen alles er mooi geïsoleerd en de uien hebben het bijna allemaal gered.

In de tuin zijn bijna alle bedden vol geplant. Alleen de bedden voor de vorstgevoelige gewassen zoals de tomaten, courgettes en pompoenen zijn nog leeg. Maar niet lang meer. De vorst is nu wel uit het land verdwenen en de plantjes komen allemaal langzaam uit de kas. In de verwarmde zaaitafel staan honderden pompoenen, komkommers en courgettes te ontkiemen. Elke dag moeten ze gecontroleerd en water krijgen. Het blijft elk jaar een heel mooi gezicht.

In de tuin hebben we een nieuwe groep stagiaires, naast meewerken in de tuin en leren over biologische tuinbouw gaan ze zich ook richten op de houtwallen. Deze hebben we jaren geleden al aangeplant met verschillende inheemse meest eetbare soorten. Vorig jaar zijn we begonnen er nog ook wat exotische eetbare struiken en bomen tussen te zetten. En ook de ondergroei zijn we langzaam aan het omvormen tot biodivers eetbaar groen. De studenten gaan de houtwallen in kaart brengen en hopelijk hier ook nog wat aan verbeteren.